Ի՞նչ է նշանակում ներառական հասարակություն: Դա մի հասարակություն է, որտեղ յուրաքանչյուր ոք՝ անկախ սեռից, տարիքից, էթնիկ պատկանելությունից, սոցիալական կարգավիճակից, ֆիզիկական կամ մտավոր վիճակից, իրեն զգում է որպես հասարակության ընդունված և լիիրավ անդամ։
Ներառական հասարակություններում կարևորվում են թե անհատական, թե ազգային ինքնությունը և մեկը մյուսին չեն բացառում։ Սա վերաբերում է հատկապես մայրենի լեզվի նշանակության հարցին, ինչը ինքնության գլխավոր չափորոշիչ է համարվում լեզվական փոքրամասնությունների համար։
Սեփական անվան օգտագործումը պետք է թույլատրված լինի պետական մարմինների կողմից: Բացի այդ, պետական մարմինները պետք է օգտագործեն մասնավոր անձի անձնական անվանումը իր մայրենի լեզվով։
Լեզուների հարցի նկատմամբ ոչ խտրական, համապարփակ և արդյունավետ մոտեցում է նաև փոքրամասնությունների լեզուներով փողոցների և տեղագրական անունների օգտագործումը ազգային փոքրամասնությունների կոմպակտ բնակության կամ վերջիններիս համար պատմական նշանակություն ունեցող բնակավայրերում:
Ազգային ինքնության կարևորության ընդունումն ու ճանաչումը պետք է վերաբերի հասարակության բոլոր շերտերին՝ ներառյալ ազգային փոքրամասնություններին, իսկ նրանց մայրենի լեզուներին պետք առանցքային նշանակություն տրվի։
Ազգային կամ էթնիկական, կրոնական և լեզվական փոքրամասնություններին պատկանող անձանց իրավունքների մասին ՄԱԿ-ի հռչակագրի 1-ին հոդվածը հենց շեշտադրում է ինքնության առանցքային նշանակության հանգամանքը։