Արդի աշխարհում ներառական կառավարումը համարվում է ժողովրդավար պետության հենասյուներից մեկը։ Այս համատեքստում՝ ՀՀ-ն ևս, որպես ժողովրդավար պետություն ստանձնել է որոշ պարտավորություններ, որոնք ամրգրված են ինչպես ՀՀ Սահմնադրությամբ, այնպես էլ ՀՀ կողմից ստորագրված միջազգային մի շարք փաստաթղթերով։
Ըստ Եվրոպայի խորհրդի ազգային փոքրամասնություններ մասին Շրջանակային կոնվենցիայի՝ պայմանավորվող կողմերից յուրաքանչյուրը պարտավորվում է ազգային փոքրամասնություններին պատկանող անձանց ապահովել հասարակական և պետական կյանքին մասնակցելու իրավունք, հատկապես տարածաշրջանային մակարդակով նրանց շահերի պաշտպանությանը վերաբերող հարցերի լուծման դեպքում։
Ժողովրդավար պետությունում ներառական կառավարում ունենալու համար անհրաժեշտ է, որ երկրի ազգային և էթնիկ փոքրամասնությունները ներգրավվեն որոշումների կայացմանը և երկրի հասարակական-քաղաքական գործընթացներին։ Ըստ միջազգային իրավունքի՝ ազգային փոքրամասնությունների արդյունավետ ներառականությունը նշանակում է նրանց ներգրավվում որոշումների կայացմանը կենտրոնական, մարզային և տեղական ինքնակառավարման մարմինների մակարդակում:
Այսինքն՝ իրենց վերաբերող հարցերի և որոշումների կայացման գործընթացում ազգային փոքրամասնությունները պետք է արդյունավետ մասնակցեն ինչպես օրենսդիր և գործադիր մարմիններում (ԱԺ և Կառավարություն), այնպես էլ մարզային և Տեղական Ինքնակառավարման մարմիններում (մարզպետարաններ, համայնքապետարաններ)։ Ազգային փոքրամասնությունների ուղիղ և իմաստալից մասնակցությունը այս բոլոր մակարդակներում շատ կարևոր է նրանց ձայնը լսելի դարձնելու և նրանց համար իրականացվող բարեփոխումներն արդյունավետ դարձնելու տեսանկյունից:
Ազգային փոքրամասնությունների ներառումը բազմամշակութային համայնքերում պիտի լինի արդյունավետ և իմաստալից: Այսինքն՝ ֆիզիկական ներկայությունից զատ՝ ներգրավված անձինք պիտի ունենան համայնքային կարիքների մասին գիտելիքներ, շահագրգրռված լինեն խնդիրների լուծման հարցում: Այս նախապայմանների առկայությունից զատ, համայնքային իշխանությունը պիտի խրախուսի նրանց կողմից առաջարկվող նախաձեռնություններն ու կարևորի նրանց կողմից բարձրացված խնդիրները: